Het doel van de aanbouw was om de verbinding met de kleine stadstuin sterk te verbeteren en tegelijkertijd een gevoel van licht en ruimte te introduceren. Mijn voorstel was om de aanbouw op te vatten als een tuinkamer - een ruimte op de grens tussen binnen en buiten.

Diverse ruimtelijke tactieken werden ingezet om de kleine aanbouw toch groots en meeslepend te laten voelen. Het meest opvallend is misschien wel de dramatische verspringing in plafondhoogtes - ook wel bekend als het "compress and release"-concept van de beroemde Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright. De plotse overgang van héél laag naar héél hoog wekt spanning op en een gevoel van vrijheid. Alsof je vanuit een dicht en donker bos ineens een lichte, open vlakte oploopt.

De opdrachtgever, zelf landschapsarchitect, was niet bang om de glazen gevel heel dicht op de bestaande berken boompjes te zetten. Nu de boompjes gegroeid zijn, levert deze fantastische samenwerking tussen landschap en architectuur een heerlijke serene atmosfeer op. Zittend aan tafel lijkt het alsof je onder een boom zit, terwijl je ongestoord de koolmeesjes en ander tuinleven kan observeren. Zacht zonlicht schijnt naar binnen gefilterd door de boomblaadjes. De schaduwen worden op bijna Japanse wijze omarmt en geven de ruimte een ongekende kalmte.